Αλλάζοντας τη διατροφική συμπεριφορά των παιδιών

Το να τα πιέζετε να φάνε, δεν έχει ποτέ αποτέλεσμα

 

Τα βρέφη δείχνουν έμφυτα προτίμηση στις γλυκές και αλμυρές γεύσεις ενώ απεχθάνονται τις πικρές. Σε κάθε περίπτωση, για να εξοικειωθεί ένα βρέφος με μια νέα γεύση και να την «αποδεχτεί» θα πρέπει να «εκτεθεί» σε αυτή, τουλάχιστον 8 με 10 φορές[1].

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Appetite[2] ο τρόπος με τον οποίο ένα τρόφιμο «παρουσιάζεται» στα παιδιά, συμβάλλει καθοριστικά στο πώς και εάν θα γίνει αποδεκτό από αυτά. Ειδικότερα, τα παιδιά επηρεάζονται αρνητικά και εκδηλώνουν ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά από την αναμενόμενη, κάθε φορά που τους ασκείται πίεση για κατανάλωση μιας συγκεκριμένης τροφής ή, ακόμη, όταν το φαγητό χρησιμοποιείται ως μέσο επιβράβευσης.

Αντίστοιχη μελέτη για τη διατροφική συμπεριφορά των παιδιών[3] κατέληξε στο συμπέρασμα πως βρέφη, που από την ηλικία των 12 μηνών πιέζονταν από τους γονείς τους, κατά τη διάρκεια του φαγητού, στην ηλικία των 24 μηνών παρουσίαζαν πλέον χαμηλά επίπεδα κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και στη μελετώμενη ομάδα παιδιών ηλικίας 7 ετών.

Τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές. Έτσι, δύσκολα θα εκτελέσουν μια εντολή που μόνο ακούν, χωρίς να τη βλέπουν να γίνεται πράξη και από το περιβάλλον τους. Ως εκ τούτου, η διατροφική συμπεριφορά των γονέων είναι αυτή που θα προκαλέσει πρωτίστως και την αντίστοιχη συμπεριφορά των παιδιών.

Επιπλέον, οι ερευνητές επισημαίνουν πως παιδιά που συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγή, την παρασκευή και την επιλογή των τροφίμων, κατά την αγορά τους, είναι αυτά που στο μέλλον θα κάνουν πιο υγιεινές διατροφικές επιλογές.

Παράλληλα, η μαγειρική και η κηπουρική αποτελούν δραστηριότητες που συμβάλλουν επίσης στη διατροφική συμπεριφορά των παιδιών, διδάσκοντάς τα χρήσιμες δεξιότητες και βοηθώντας στην ανάπτυξη της κριτικής τους σκέψης. Σε αντίθεση με την παθητική και ελεγκτική προσέγγιση, οι ανωτέρω δραστηριότητες, ειδικά όταν επαναλαμβάνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, βοηθούν τα παιδιά να βελτιώσουν τις διατροφικές τους συνήθειες[4].

Ένα άλλος σημαντικός παράγοντας, που θα οδηγήσει ένα παιδί να επιλέξει ένα φρούτο, αντί ενός μπισκότου, είναι το πόσο συχνά το βλέπει μπροστά του. Ειδικότερα, η διατροφική συμπεριφορά των παιδιών διαμορφώνεται κυρίως από τις τροφές που είναι διαθέσιμες στο άμεσο περιβάλλον τους, δηλαδή αυτές που βρίσκονται στην κυριολεξία «μπροστά τους»[5].

Πιάστε λοιπόν τις τσουγκράνες και τις κουτάλες! Δημιουργήστε μικρούς μπαχτσέδες στα μπαλκόνια σας, μαγειρέψτε μαζί με τα παιδιά σας! Ελάτε σε επαφή μαζί τους μέσω του παιχνιδιού και γεμίστε τις φρουτιέρες με χρωματιστά φρούτα και λαχανικά. Τρώτε οι ίδιοι μεσογειακά, έτσι ώστε και τα παιδιά σας να κάνουν την υγιεινή διατροφή τρόπο ζωής.

Βαλεντίνα Δερμιτζάκη
Διατροφολόγος – Διαιτολόγος

 

[1] “Συστάσεις για την εισαγωγή στερεών τροφών στον 1ο χρόνο ζωής” Δ/νση Δημόσιας Υγείας, Τμήμα Μεταδοτικών Νοσημάτων και Διατροφής (ΦΕΚ 148/Α/2017) άρθρο 22, παρ.2β.

[2] P. DeCosta et all, (2017) Changing children's eating behavior – A review of experimental research. Appetite, 113, 327-357

[3] Gregory, J. E., Paxton, S.J., & Brozovic, A.M, (2011). Maternal feeding practices predict fruit and vegetable consumption in young children. Results of a 12-month longitudinal study. Appetite, 57(1), 167-172

[4] Miller.D.L., (2007). The seeds of Learning: Young children develop important skills through their gardening activities at a Midwestern early education program. Applied Environmental Education and Communication: An International Journal, 6(1), 49-66

[5] Rasmussen, M., Krolner, R., Klepp, K, Lytle, L., Brug, J., Bere, E., et al. (2006). Determinants of fruit and vegetable consumption among children and adolescents: A review of the literature. Part I: Quantitative sutdies. The International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity. 3(1), 22